ผมไม่รู้ว่าหมาสองตัวที่บ้านมันเห่าหอนอย่างไร้สาเหตุเพราะอะไร (ก็มันไร้สาเหตุ จะรู้ได้อย่างไร)
มันคงจับคลื่นเสียงบางความถี่ได้ และมันคงได้ยินพร้อมๆ กัน จึงร่วมมือร่วมใจ ร่วมด้วยช่วยกัน หอนโหยยืดย้วย
ผมพยายามเงี่ยหูฟังเสียงที่ผมพยายามจะได้ยิน แต่เป็นเพียงความพยายาม ผมไม่ได้ยินเสียงใดๆ นอกจากเสียงหอนประสานของสองหมา
ผมหยิบซีดีอัลบั้ม Lost Dogs ของเพิร์ลแจมยัดใส่ช่องคลอด เอ๊ย ช่องรับแผ่นซีดีของเครื่องเล่นดีวีดียี่ห้อ ทากามิชิ ราคา 1,200 บาท (ซื้อแผ่นซีดีลิขสิทธิ์ 4 แผ่น ก็เกินราคาเครื่องเล่นแล้ว)
อัลบั้ม Lost Dogs เป็นอัลบั้มแผ่นคู่ แผ่นที่ผมเปิดเป็นแผ่นแรก
บิดปุ่มคลิตอริส เอ๊ย ปุ่มโวลุ่ม (มึงจะกามแตกไปถึงไหน) ไปที่ระดับ 7 หมาสองตัวมองตากันปริบๆ คงสงสัยว่าเสียงที่มันได้ยินเป็นเสียงอะไร
มันมองตากันปริบๆ อีกสองสามครั้ง แล้วหันมาพร้อมกัน มองผมเหมือนจะถามอะไรบางอย่าง ผมบอกมันว่าเสียงที่พวกแกได้ยินน่ะ เป็นเสียงดนตรี